Het gezicht achter Vere-Kracht
Ik ben Joyce
Getrouwd en moeder van Lenn (2015) en ♥ Pip-Vere (2022)
Nadat ik eerst enkele jaren in een kledingzaak heb gewerkt en later op kantoor ben ik me gaan omscholen.
Ik heb meer dan 10 jaar gewerkt voor een grote zorgorganisatie in Noord-Brabant als Verpleegkundige. Tijdens deze jaren heb ik extra cursussen gevolgd waaronder verpleegkundige als zorginhoudelijke coach en de opleiding eerst verantwoordelijk verpleegkundige. Tijdens het volgen van de zorginhoudelijke coach kreeg ik veel inzicht in mijn eigen persoonlijke stijl en in de van anderen, hierdoor werd nog meer duidelijke waarom we als mensen van elkaar verschillen qua persoonlijkheid en werkhouding, waarom we soms de klik niet hebben. Verder leerde ik tijdens de opleiding voor EVVer om het zorgleefplan af te stemmen op de zorgvraag, wensen en behoeften actueel te houden en doelen te formuleren en daarbij de juiste interventies in te zetten.
Echter bleek in 2018 dat onze zoon Lenn een spierziekte heeft waardoor het onregelmatig werken niet altijd te combineren viel met alle afspraken in ziekenhuizen en revalidatiecentra. Ik wilde niet anderen belasten met de zorgen voor onze zoon.
Daardoor heb ik met pijn in mijn hart in 2020 mijn baan als verpleegkundige aan het bed opgezegd en ben ik gaan werken als verpleegkundig specialist bij een grote hulpmiddelen leverancier. Hierbij kan ik toch nog klanten, artsen en specialisten adviseren en blijf ik big-geregistreerd en het allerbelangrijkste ik kan zelf mee naar afspraken voor onze zoon. Verder ben ik gediplomeerd counselor.
Als klein meisje droomde ik al van het helpen van mensen, eerst wilde ik de opleiding tot ergotherapeut gaan volgen echter is dat het vanwege lotingen etc. nooit geworden. Ik koos dus wel voor de zorg maar voor andere richting. Verder riep ik altijd als ik kan begin ik ooit mijn eigen hospice, wie weet komt deze droom ooit nog uit. In de afgelopen jaren dat ik werkte als verpleegkundige vond ik juist dat laatste stukje wat ik voor een cliënt kon doen zo mooi, het afscheid, het begeleiden van, de laatste zorg.
Ik vind het erg leuk om te blijven leren en ontwikkelden en daardoor volgde ik dus nog de opleiding counseling met als extra pakket rouwtherapie.
Mijn omgeving zegt dat ik anderen vaak op de eerste plek zet en dat is ook zo, tijdens het verlies van Pip-Vere was het eerste wat in mij opkwam ik wil niet dat anderen ook de begeleiding missen die wij hebben gemist.
In mijn vrije tijd vind ik het heerlijk om hele stukken te gaan wandelen, ooit beklom ik de Mont Ventoux voor het goede doel. Ik kan heel erg genieten van leuke dingen te ondernemen met mijn gezin en af te spreken met vriendinnen. Verder start ik mijn dag met koffie en het aanzetten van de radio. Owja, vind ik het vreselijk om op de foto te gaan en kan ik heel vals zingen.
Het ontstaan van Vere-Kracht
Vere-Kracht is ontstaan nadat wij Pip-Vere stil geboren werd bij een zwangerschapsduur van 12 weken, of wel een miskraam.
Wij hebben heel erg weinig tot geen begeleiding gehad en samen als gezin het beste gedaan wat we op dat moment konden doen. Gelukkig had ik door mijn achtergrond als verpleegkundige wel eens gehoord over de watermethode en hebben we deze nog toekunnen passen.
De nacht nadat we Pip-Vere voor het eerst in onze handen hadden voelde het niet goed om niet te weten hoe we het beste afscheid konden nemen. We waren vooraf niet geïnformeerd over de watermethode, dat er bij een termijn onder de 23 zwangerschap ook mogelijkheden waren tot begraven of cremeren, dat er afscheidsmandjes en boxen bestonden.
We namen na een hele nacht google afgespeurd te hebben op zaterdagochtend vroeg contact op met een uitvaartonderneming om te vragen of zij informatie voor ons hadden. We kwamen in contact met een geweldige vrouw die ons heel goed heeft bijgestaan, we reden 1.5 uur om een afscheidsmandje voor onze Pip te kopen. Wat waren we blij met dit mandje een laatste rustplaatsje voor Pip, zodat wij mooi afscheid konden nemen, we konden haar nog vasthouden voordat we haar voor altijd los moesten laten.
Maar toen kwam ook het besef dit moet anders kunnen, het zou toch zo moeten zijn dat je vooraf informatie krijgt van mogelijkheden (wanneer je niet in het ziekenhuis bevalt). Dat je informatie mee krijgt over de watermethode en de mogelijkheden van afscheidsboxen of mandjes. Niet dat je zelf in een periode vol verdriet zelf moet gaan zoeken naar mogelijkheden.
Hierdoor willen wij andere ouders ondersteunen en begeleiden.